ik schud
mijn zonden af
en kruip
in mijn tweede huid
Schuilplek
maatpak van tranen en vuil
waar daglicht mijdt
wat donker drinkt.
Ik sterf er
dagelijks vele doden
teveel om weg te dringen
te weinig om te verstoppen…
Vuil heeft de neiging
zich te hechten
aan wat zich
vlekkeloos waant.
Als papiersnede
breekt het
mijn tweede huid
de illusie vervlogen
Mijn mond kust
kale leugens
verleidt
de waarheid
mijn tweede huid
schil zonder pit
Ik werp af
en pel
tot op het bot
Mijn zonden inwisselbaar
Ik vervel en baad in onschuld
Proef
Verboden vrucht..