ik schud

mijn zonden af

en kruip

in mijn tweede huid

Schuilplek

maatpak van tranen en vuil

waar daglicht mijdt

wat donker drinkt.

Ik sterf er

dagelijks vele doden

teveel om weg te dringen

te weinig om te verstoppen…

Vuil heeft de neiging

zich te hechten

aan wat zich

vlekkeloos waant.

Als papiersnede

breekt het

mijn tweede huid

de illusie vervlogen

Mijn mond kust

kale leugens

verleidt

de waarheid

mijn tweede huid

schil zonder pit

Ik werp af

en pel

tot op het bot

Mijn zonden inwisselbaar

Ik vervel en baad in onschuld

Proef

Verboden vrucht..